Θα συμφωνήσουμε όλοι ότι η απόδοση του Ρόμενταλ και (κυρίως) του Ριέρα στον αγώνα με τον Ηρακλή ήταν χαμηλών τόνων.Και θα συμφωνήσουμε ακόμη περισσότερο, παρατηρώντας ότι ο Δανός και ο Ισπανός δεν κατάφεραν να ανταποκριθούν στο συγκεκριμένο παιχνίδι στον τομέα της δημιουργίας ρηγμάτων στα αμυντικά πλευρά του αντίπαλου, αποτυγχάνοντας στις προσωπικές μονομαχίες τους με τους πλάγιους μπακ του Ηρακλή. Ο Ρόμενταλ είχε ταχύτητα αλλά δεν βρήκε χώρους, ο Ριέρα δεν είχε φρεσκάδα και έκρηξη στις προσπάθειές του κι έτσι συνολικά το επιθετικό παιχνίδι της ομάδας δεν διευκολύνθηκε.
Θα πρέπει, πάντως, να θυμηθούμε ότι ακόμη και στην κακή μέρα τους, οι δύο παίκτες του Ολυμπιακού είχαν αρκετά μεγάλη συμμετοχή στην παραγωγή της ομάδας.
Ο Ρόμενταλ έκανε την μπαλιά σε Μιραλάς-Φουστέρ στο 6, είχε ένα άστοχο σουτ στο 14, είχε το σουτ που αρχικά εξουδετέρωσε ο Ελευθερόπουλος στη φάση του πρώτου γκολ και δύο ακόμη σουτ στο δεύτερο ημίχρονο, ένα άστοχο και ένα που έβγαλε ο Ελέ. Σε 1-2 περιπτώσεις έκανε τα γνωστά σπριντ που αφήνουν μέτρα πίσω τον αντίπαλο, αλλά και μερικές γρήγορες συνεργασίες με τους συμπαίκτες του.
Ο Ριέρα μπορεί να εκνεύρισε τον κόσμο με λάθη σε κοντρόλ και πάσες, αλλά θα μπορούσε να σκοράρει παίρνοντας καλές θέσεις στην περιοχή, όπως στη φάση του 44 από τη σέντρα του Τοροσίδη, θα μπορούσε να είχε κερδίσει πέναλτι νωρίτερα στο τράβηγμα του Σίσιτς, θα μπορούσε να είχε πανηγυρίσει στο 64 όταν ο Ελευθερόπουλος απέκρουσε τη βολίδα του ή εάν είχε πάρει ξανά την μπάλα από τον Μιραλάς σε έναν εντυπωσιακό συνδυασμό τους, πάλι στο δεύτερο ημίχρονο. Μια ακόμη κεφαλιά-πάσα του εντός περιοχής στο πρώτο μέρος ήταν μισό γκολ, αλλά ο Κατσικάς έδιωξε την τελευταία στιγμή.
Δίχως να θέλω να δικαιολογήσω κανέναν ή να κάνω τον συνήγορο των παικτών, θα πρέπει επίσης να επισημάνω ότι ο Ρόμενταλ έχει δείξει μέχρι τώρα στον Ολυμπιακό ότι παίζει καλύτερα και βγάζει περισσότερες φάσεις προς το τέλος των αγώνων, όταν βρίσκει περισσότερους χώρους και πιο κουρασμένες άμυνες. Και ότι ο Ριέρα δεν μπορεί να θεωρηθεί ντεφορμέ, από τη στιγμή που στο αμέσως προηγούμενο παιχνίδι (με τον Αστέρα στην Τρίπολη) είχε κάνει ένα εξαιρετικό πρώτο ημίχρονο.
Κατά καιρούς έχουμε σημειώσει σε σχετικά άρθρα ότι ο Ρόμενταλ (με τίτλο «μυστήριο τρένο ο Δανός») δεν έχει πείσει για την αναμφισβήτητη αξία του και ότι ο Ριέρα (με τίτλο «Ριέρα, ο αφάνας») δικαιολογημένα κρίνεται πιο αυστηρά από κάθε άλλον συμπαίκτη του ως η πιο ακριβή μεταγραφή στην ιστορία του ποδοσφαίρου μας. Στον αντίποδα, δεν μπορεί να παραγνωριστεί ότι ο Ριέρα (παρότι προέρχεται από άδεια χρονιά στη Λίβερπουλ και έβγαλε φέτος τραυματισμούς) έχει πετύχει και δώσει ήδη αρκετά γκολ. Και ότι ο Ρόμενταλ (παρότι δεν έχει παίξει ούτε μία φορά με βάση τις πραγματικές δυνατότητές του), στην καλή του μέρα είναι ικανός να πάρει παιχνίδια με μια ενέργεια.
Εάν ο Ολυμπιακός περίμενε ότι θα βρεί άμεσα Τζόρτζεβιτς και Γκαλέτι, τότε Ριέρα και Ρόμενταλ έχουν έως τώρα αποτύχει παταγωδώς. Το καλό, όμως, για την ομάδα είναι ότι έχει την πολυτέλεια (σε χρόνο και εναλλακτικές επιλογές) για να περιμένει ότι οι δύο αυτοί πραγματικά πολύ σπουδαίοι ποδοσφαιριστές θα βρουν τον καλό εαυτό τους σε διάρκεια και θα κάνουν τη διαφορά. Ειδικά για τον Ισπανό, που ως μεταγραφή έχει κοστίσει μια περιουσία, οι προσδοκίες είναι μεγαλύτερες κι ο κόσμος το καταλαβαίνει, παρότι δικαιολογημένα πολλές φορές χάνει την υπομονή του.
Ο Ρόμενταλ έκανε την μπαλιά σε Μιραλάς-Φουστέρ στο 6, είχε ένα άστοχο σουτ στο 14, είχε το σουτ που αρχικά εξουδετέρωσε ο Ελευθερόπουλος στη φάση του πρώτου γκολ και δύο ακόμη σουτ στο δεύτερο ημίχρονο, ένα άστοχο και ένα που έβγαλε ο Ελέ. Σε 1-2 περιπτώσεις έκανε τα γνωστά σπριντ που αφήνουν μέτρα πίσω τον αντίπαλο, αλλά και μερικές γρήγορες συνεργασίες με τους συμπαίκτες του.
Ο Ριέρα μπορεί να εκνεύρισε τον κόσμο με λάθη σε κοντρόλ και πάσες, αλλά θα μπορούσε να σκοράρει παίρνοντας καλές θέσεις στην περιοχή, όπως στη φάση του 44 από τη σέντρα του Τοροσίδη, θα μπορούσε να είχε κερδίσει πέναλτι νωρίτερα στο τράβηγμα του Σίσιτς, θα μπορούσε να είχε πανηγυρίσει στο 64 όταν ο Ελευθερόπουλος απέκρουσε τη βολίδα του ή εάν είχε πάρει ξανά την μπάλα από τον Μιραλάς σε έναν εντυπωσιακό συνδυασμό τους, πάλι στο δεύτερο ημίχρονο. Μια ακόμη κεφαλιά-πάσα του εντός περιοχής στο πρώτο μέρος ήταν μισό γκολ, αλλά ο Κατσικάς έδιωξε την τελευταία στιγμή.
Δίχως να θέλω να δικαιολογήσω κανέναν ή να κάνω τον συνήγορο των παικτών, θα πρέπει επίσης να επισημάνω ότι ο Ρόμενταλ έχει δείξει μέχρι τώρα στον Ολυμπιακό ότι παίζει καλύτερα και βγάζει περισσότερες φάσεις προς το τέλος των αγώνων, όταν βρίσκει περισσότερους χώρους και πιο κουρασμένες άμυνες. Και ότι ο Ριέρα δεν μπορεί να θεωρηθεί ντεφορμέ, από τη στιγμή που στο αμέσως προηγούμενο παιχνίδι (με τον Αστέρα στην Τρίπολη) είχε κάνει ένα εξαιρετικό πρώτο ημίχρονο.
Κατά καιρούς έχουμε σημειώσει σε σχετικά άρθρα ότι ο Ρόμενταλ (με τίτλο «μυστήριο τρένο ο Δανός») δεν έχει πείσει για την αναμφισβήτητη αξία του και ότι ο Ριέρα (με τίτλο «Ριέρα, ο αφάνας») δικαιολογημένα κρίνεται πιο αυστηρά από κάθε άλλον συμπαίκτη του ως η πιο ακριβή μεταγραφή στην ιστορία του ποδοσφαίρου μας. Στον αντίποδα, δεν μπορεί να παραγνωριστεί ότι ο Ριέρα (παρότι προέρχεται από άδεια χρονιά στη Λίβερπουλ και έβγαλε φέτος τραυματισμούς) έχει πετύχει και δώσει ήδη αρκετά γκολ. Και ότι ο Ρόμενταλ (παρότι δεν έχει παίξει ούτε μία φορά με βάση τις πραγματικές δυνατότητές του), στην καλή του μέρα είναι ικανός να πάρει παιχνίδια με μια ενέργεια.
Εάν ο Ολυμπιακός περίμενε ότι θα βρεί άμεσα Τζόρτζεβιτς και Γκαλέτι, τότε Ριέρα και Ρόμενταλ έχουν έως τώρα αποτύχει παταγωδώς. Το καλό, όμως, για την ομάδα είναι ότι έχει την πολυτέλεια (σε χρόνο και εναλλακτικές επιλογές) για να περιμένει ότι οι δύο αυτοί πραγματικά πολύ σπουδαίοι ποδοσφαιριστές θα βρουν τον καλό εαυτό τους σε διάρκεια και θα κάνουν τη διαφορά. Ειδικά για τον Ισπανό, που ως μεταγραφή έχει κοστίσει μια περιουσία, οι προσδοκίες είναι μεγαλύτερες κι ο κόσμος το καταλαβαίνει, παρότι δικαιολογημένα πολλές φορές χάνει την υπομονή του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου